Not known Facts About بیماری سل بیضه
Not known Facts About بیماری سل بیضه
Blog Article
هیچ دارویی برای درمان سلیاک وجود ندارد و یک رژیم غذایی بدون گلوتن تنها راه کنترل بیماری سلیاک است.
افراد مبتلا به بیماری سلیاک مقاوم باید توسط متخصصین درمان‌شوند. ممکن است چندین علت برای این شرایط وجود داشته‌باشد. پزشکان اغلب از استروئید (یک استوئید موضعی و یا استروئید‌های سیستمیک مانند پردنیزون) برای درمان استفاده‌می‌کنند. گاهی اوقات نیز، برای درمان سلیاک مقاوم از داروهای مشابه‌ای استفاده‌می‌شود که برای درمان موارد غیر مقاوم استفاده‌می‌شود.
آیا بی‌انگیزه شده‌اید؟ پس از این قانون ۱۰ دقیقه استفاده کنید
علائم و نشانه‌هایی که به دنبال بیماری سلیاک ظاهر می‌شود ممکن است در افراد مختلف بسیار متفاوت بوده و در کودکان و بزرگسالان نیز متفاوت باشد. ۱. علائم بیماری سلیاک خفیف
واکسن بی‌سی‌جی برای اولین بار در سال ۱۹۲۱ در فرانسه بر روی انسان‌ها مورد استفاده قرار گرفت.[۱۰۷] با این حال این واکسن بی‌سی‌جی پس از جنگ جهانی دوم تنها در آمریکا، بریتانیا و آلمان به صورت گسترده پذیرفته شد.[۱۰۸]
● عوامل خطری که احتمال ابتلا به باکتری‌های عامل بیماری سل را افزایش می‌دهند عبارتند از:
سوء تغذیه: آسیب به روده‌ی کوچک موجب می‌شود که بدن مواد مغذی کافی را جذب نکند.
در حدود ۹۰٪ درصد از افرادی که مبتلا به «مایکوباکتریوم توبرکلوزیس» هستند، عفونت سل نهفته بدون علامت دارند که گاهی اوقات ال‌تی‌بی‌آی نیز نامیده می‌شود.[۴۴] این افراد در طول عمر خود تنها ۱۰٪ شانس پیشرفت عفونت نهفته به بیماری سل فعال آشکار را دارند.
همچنین پیگیری توسط متخصص تغذیه برای کمک به سازگار‌شدن با یک رژیم غذایی سالم، مغذی و بدون گلوتن و تداوم چنین رژیمی مفید است. اگر روده‌ی کوچک شما به شدت آسیب دیده‌باشد، پزشک ممکن است استروئیدها را برای کنترل التهاب روده به شما توصیه‌کند. استروئیدها می‌توانند علائم شدید بیماری سلیاک را کاهش‌داده در‌حالی‌که التهاب روده نیز بهبود می‌یابد.
عدم بیماری سل خطرناک است تحمل لاکتوز: آسیب به روده‌ی کوچک شما ممکن است موجب شود که پس از خوردن غذاهای لبنی حاوی لاکتوز، حتی اگر حاوی گلوتن نیز نباشند درد شکمی و اسهال را تجربه کنید. بعد از اینکه آسیب وارده به روده‌ی شما بهبود یافت، ممکن است بتوانید دوباره محصولات لبنی را بخورید.
مصرف داروهای کورتیکوستروئیدی موضعی یا تزریقی در درون پوست برای فرد مبتلا ، البته طبق نظر و تجویز پزشک متخصص
در سال ۱۹۴۶، تولید آنتی‌بیوتیک استرپتومایسین، درمان مؤثر و درمان سل را به یک واقعیت تبدیل کرد. قبل از اینکه این دارو معرفی شود، تنها درمان به جز آسایشگاه‌ها مداخله جراحی بود. روش پنوموتوراکس، ریه آلوده را کلاپس و بی‌حرکت می‌کرد تا به آن «استراحت» دهد و امکان درمان ضایعات سلی را فراهم نماید.[۱۱۲] پیدایشسل مقاوم به چند دارو، دوباره جراحی را به عنوان گزینه‌ای از استانداردهای قابل‌قبول مراقبت در درمان عفونت سل معرفی کرد. مداخلات جراحی کنونی شامل حذف پاتولوژیک حفره‌های قفسه سینه (تاول) در ریه‌ها برای کاهش تعداد باکتری‌ها و برای افزایش در معرض دارو قرار گرفتن باکتری‌های باقی‌مانده در جریان خون می‌باشد.
[۴۴] در سال ۲۰۰۷، حدود ۱۳٫۷ میلیون مورد مزمن فعال وجود داشت.[۵] در سال ۲۰۱۰، ۸٫۸ میلیون مورد جدید سل و ۱٫۴۵ میلیون مرگ و میر شناسایی شد که بیشتر این‌ها در کشورهای در حال توسعه اتفاق می‌افتد.[۶] از این ۱٫۴۵ میلیون مرگ و میر در حدود ۰٫۳۵ میلیون نفر در افراد آلوده به اچ‌آی‌وی رخ داد.[۸۵]
برای اینکه از این بیماری پیشگیری شود و حمله‌ی سیستم ایمنی به پرزهای روده اتفاق نیفتد، از عامل تحریک‌کننده‌ی آن که گلوتن است باید خودداری شود.